Gniew - przykłady dobrych praktyk cz. 2

Następnie efekty swojej pracy zaprezentowała Paulina Tusińska z Przedszkola nr 87 w Warszawie.

Konspekt zajęć o wyrażaniu złości i gniewu

Temat: Panuję nad swoją złością

Cele ogólne:

- kształtowanie umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć u siebie i innych

- rozwijanie umiejętności werbalnego i pozawerbalnego wyrażania własnych uczuć

- doskonalenie umiejętności formułowania wypowiedzi

- rozwijanie umiejętności wyrażania uczuć w formie pantomimy

- kształtowanie umiejętności odreagowania napięć

Cele operacyjne – dziecko potrafi:

- wymienić uczucia ludzkie

- podzielić uczucia na pozytywne i negatywne

- rozpoznawać i nazywać uczucia własne i innych

- w skupieniu słuchać czytanego tekstu

- odpowiadać na pytania dotyczące czytanego tekstu

- przedstawić uczucia w formie pantomimy

- odreagować napięcia i złości na wiele sposobów

- dokończyć rozpoczęte zdanie w swobodnej wypowiedzi zgodnie z tematem

Formy pracy:

- indywidualna

- zbiorowa

Metody:

- pogadanka

- inscenizacja

Środki dydaktyczne: kartka z wierszem D. Gellner Zły humorek, karteczki z opisanymi uczuciami do pantomimy, balony, szpilki, karteczki z rozpoczętymi zdaniami

Przebieg zajęć:

1.      Pogadanka na temat uczuć:

- co to są uczucia? Uczucia to jest to, co czujemy w różnych sytuacjach. Uczucia przypływają i odpływają. Mają różne natężenie. Uczucia są neutralne, nie są ani dobre, ani złe. Nie mamy wpływu na nasze uczucia, mamy wpływ na nasze zachowanie. Duży wpływ na nasze uczucia mają nasze myśli.

- Jakie uczucia znacie? Rozpoznajmy je i nazwijmy. Rozkładamy buźki przedstawiające uczucia.

- Które z nich są pozytywne (dobre), a które negatywne (złe)? Podział obrazków z buźkami.

- Jakie uczucie towarzyszy Ci dzisiaj?

- Dlaczego ważne jest mówienie o uczuciach? Jeśli dzielimy się przyjemnymi uczuciami, to wtedy dajemy innym radość, a jeśli mówimy o uczuciach nieprzyjemnych, to tracą one swoją moc.

2.      Słuchanie wiersza D. Gellner Zły humorek

Jestem  dzisiaj  zła  jak  osa!

Złość  mam  w  oczach  i  we  włosach!

Złość  wyłazi  mi  uszami

I  rozmawiać  nie  chcę  z  wami!

A  dlaczego?

Nie  wiem  sama

Nie  wie  tata,  nie  wie  mama…

Tupię  nogą, drzwiami  trzaskam

I  pod  włos  kocura  głaskam.

Jak  tupnęłam  lewą  nogą,

Nadepnęłam  psu  na  ogon.

Nawet  go  nie  przeprosiłam

Taka  zła  okropnie  byłam.

Mysz wyjrzała  z  mysiej  nory:

- Co  to  znowu  za  humory?

Zawołałam : - Moja  sprawa!

Jesteś  chyba  zbyt  ciekawa.

Potrąciłam stół  i  krzesło,

co  mam  zrobić, by  mi przeszło?!

Wyszłam  z  domu na podwórze,

Wpakowałam  się  w kałużę.

Widać, że  mi  złość  nie  służy,

Skoro  wpadłam  do  kałuży.

Siedzę  w  błocie, patrzę  wkoło,

Wcale   nie  jest  mi  wesoło…

Nagle - co  to?

Ktoś  przystaje

Patrzcie!  Rękę  mi  podaje!

To  ktoś  mały, tam  ktoś  duży-

Wyciągają  mnie  z  kałuży.

Przyszedł  pies  i  siadł  koło  mnie

Kocur  się  przytulił  do  mnie,

Mysz  podała  mi  chusteczkę:

- Pobrudziłaś się troszeczkę!

Widzę, że  się pobrudziłam,

Ale  za  to  złość  zgubiłam

Pewnie  w  błocie  gdzieś  została.

Nie  będę  jej  szukała!

3.      Rozmowa na temat wiersza:

- kto występował w wierszu?

- jaki humor miała dziewczynka?

- komu robiła na złość?

- dlaczego wszystko jej przeszkadzało?

- kto pomógł dziewczynce?

- kiedy dziewczynka zgubiła zły humor?

- jak się zachowujemy kiedy opanowuje nas złość? Nie wiemy, co robimy, przestajemy myśleć logicznie, tracimy kontrolę nad sobą.

- co dzieje się z ciałem człowieka, kiedy przeżywa uczucie złości? Każdy doświadcza różnych objawów złości w organizmie, kogoś może boleć głowa, komuś pocą się ręce, robi się czerwony, komuś innemu chce się płakać. Doświadczanie takich objawów jest najzupełniej naturalne

4.      Pantomima. Dzielimy grupę na 3-4 osobowe zespoły. Jedna osoba z zespołu losuje karteczkę z opisanym uczuciem. Zadaniem zespołu jest przedstawienie danego uczucia w formie scenki pantomimicznej.

  

5.      Pogadanka - pozbywamy się złości. Nauczycielka pyta dzieci, jakie znają sposoby radzenia sobie ze złością. Cała grupa wspólnie próbuje zademonstrować każdy sposób:

- oddychanie – koncentracja na głębokim i wolnym oddechu

- liczenie od 1-10 i odwrotnie

- tupanie

- gniecenie kartki papieru

- odejście na bok, chwila samotności

- zamknięcie oczu, wyobrażenie sobie przyjemnej sytuacji

- mówienie o swoich uczuciach

A teraz na zawsze pożegnamy się z naszą złością i mówimy: BEZ ZŁOŚCI MAMY WIĘCEJ RADOŚCI! x3 wszyscy głośno razem.

6.      Rundka końcowa. Grupa siada w kole. Każdy losuje jeden balonik, przebija go i kończy zdanie ze swojej kartki.